Αύξηση 0,5% σημείωσε ο δείκτης μισθολογικού κόστους στο σύνολο της οικονομίας εκτός από τον πρωτογενή τομέα και τις δραστηριότητες των νοικοκυριών, χωρίς καμία διόρθωση (εποχική ή διόρθωση ως προς τον αριθμό των εργασίμων ημερών), το α’ τρίμηνο εφέτος σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του α’ τριμήνου 2018, έναντι αύξησης 4,9% κατά την αντίστοιχη σύγκριση το 2018 προς το 2017.
Ο ίδιος δείκτης, με εποχική διόρθωση αλλά χωρίς διόρθωση ως προς τον αριθμό των εργασίμων ημερών, παρουσίασε αύξηση 1,8% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του α’ τριμήνου 2018, έναντι αύξησης 5% κατά την αντίστοιχη σύγκριση το 2018 προς το 2017.
Ενώ, με διόρθωση ως προς τον αριθμό των εργασίμων ημερών αλλά χωρίς εποχική διόρθωση, σημείωσε αύξηση 0,3% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του α’ τριμήνου 2018, έναντι αύξησης 4,2% κατά την αντίστοιχη σύγκριση το προς το 2017.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο δείκτης μισθολογικού κόστους υπολογίζεται ως το πηλίκο του ωρομισθίου του εκάστοτε τριμήνου ως προς το μέσο ετήσιο ωρομίσθιο του έτους βάσης 2016. Ως ωρομίσθιο, ορίζεται το πηλίκο των ακαθάριστων αμοιβών προς τις πραγματοποιηθείσες ώρες εργασίας.
Οι ακαθάριστες αμοιβές περιλαμβάνουν τους μισθούς και τα ημερομίσθια, (τακτικές αμοιβές και υπερωρίες), τα επιμίσθια και τις έκτακτες αμοιβές (δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, επίδομα αδείας και κάθε μορφή bonus που δεν καταβάλλεται τακτικά), καθώς και τις αμοιβές για τις ημέρες που δεν πραγματοποιήθηκε εργασία (π.χ. ημέρες άδειας, αργίας, κύησης, λοχείας, ασθένειας, αποζημιώσεις απόλυσης έως το δ’ τρίμηνο του 2012 κ.λπ.). Από το α’ τρίμηνο του 2013 και μετά, οι αποζημιώσεις απόλυσης δε συνυπολογίζονται στις ακαθάριστες αμοιβές.
