Μία νέα πραγματικότητα διαμορφώνεται για τα projects φυσικού αερίου εφόσον στο εγγύς μέλλον η χρηματοδότησή τους θα δυσκολέψει αρκετά, στα πλαίσια της κατεύθυνσης που έχει υιοθετήσει η ΕΕ για περιορισμό των κονδυλίων που κατευθύνονται γενικότερα σε έργα ορυκτών καυσίμων.
Η «δίοδος» για εξεύρεση χρηματοδότησης είναι η προσθήκη μίας «πράσινης» διάστασης στα έργα όπως η πρόβλεψη για έγχυση βιομεθανίου ή υδρογόνου στις υποδομές μεταφοράς φυσικού αερίου, μίας λύσης που σταδιακά κάνει την εμφάνισή της.
Αναφορικά με το υδρογόνο, με βάση τα παρόντα δεδομένα, η έγχυσή του στα δίκτυα (blending) είναι δυνατή σε ποσοστό 10% (λύση που βρίσκεται ήδη σε εφαρμογή π.χ. από την ιταλική Snam) ενώ με έργα μετατροπής των υφιστάμενων δικτύων (retrofit), θα μπορούσε να καταστεί δυνατή ακόμα και η αποκλειστική μεταφορά υδρογόνου.
Σημειώνεται ότι η έγχυση υδρογόνου στα δίκτυα φυσικού αερίου βελτιώνει την ενεργειακή απόδοση του καυσίμου ενώ παράλληλα μειώνει τους παραγόμενους ρύπους.
Η προσαρμογή των έργων φυσικού αερίου στο νέο σκηνικό, πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τη χώρα μας εφόσον έχει υπό υλοποίηση ή «στην ουρά» μία σειρά ιδιαίτερα σημαντικών projects που αθροίζουν επενδύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ, από τους αγωγούς IGB, East Med, IGI Poseidon μέχρι υποδομές διανομής αλλά και αποθήκευσης φυσικού αερίου, όπως το εμβληματικό FSRU που αναπτύσσεται στην Αλεξανδρούπολη.
Το «χρηματοδοτικό ζωνάρι» σφίγγει και από τη ΕΤΕπ η οποία από το 2021 θα σταματήσει τις επενδύσεις σε έργα φυσικού αερίου, παρέχοντας ωστόσο χρηματοδοτικά περιθώρια αν υπάρχουν εναλλακτικές προβλέψεις όπως η έγχυση «πράσινων» αερίων.
Η «Πράσινη Συμφωνία» είναι πάντως γεγονός ότι διαμορφώνει ένα «αυστηρότερο» περιβάλλον για τη χρηματοδότηση έργων ορυκτών καυσίμων, προμηνύοντας μία δεκαετία κατά την οποία τα projects φυσικού αερίου θα αξιολογούνται πολύ πιο απαιτητικά όσον αφορά την οικονομική τους βιωσιμότητα (καθότι επιτελούν το ρόλο της «γέφυρας») αλλά και το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα.
Πηγή: ypodomes.com
