Με πλείστα θέματα στον κατασκευαστικό κλάδο ο νέος υπουργός Υποδομών, Κώστας Καραμανλής, θα κληθεί να πάρει αρκετές αποφάσεις. Μία από τις ωρολογιακές βόμβες που θα πρεπει οπωσδήποτε να εξουδετερώσει ή ένας γόρδιος δεσμός που πρέπει να λυθεί είναι οι σιδηροδρομικές εργολαβίες που θα φέρουν το τρένο στην Πάτρα και ειδικότερα στο τμήμα Αίγιο-Πάτρα.
Σήμερα τρέχουν εργολαβίες υποδομής από το Αίγιο μέχρι το Ρίο και στα σκαριά είναι τρεις εργολαβίες που έχουν ημερομηνία λήξης το τέλος του 2023. Αν μέχρι τότε το τρένο δεν φτάσει στην Πάτρα, τότε η χώρα κινδυνεύει με απαίτηση από την ΕΕ, επιστροφής κονδυλίων όλων των επιδοτούμενων από το ΕΣΠΑ έργων για όλη τη γραμμή Αθήνα-Πάτρα.
Το ειρωνικό εδώ είναι ότι η χρηματοδότηση δεν είναι το Νο 1 πρόβλημα αλλά το γεγονός ότι τα απαραίτητα έργα δεν έχουν δημοπρατηθεί ενώ είμαστε ήδη στο δεύτερο μισό του 2019.
ΟΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ
Οι 2 εργολαβίες από Αίγιο μέχρι Ψαθόπυργο και Ψαθόπυργο μέχρι Ρίο, αφορούν επιδομή, ηλεκτροκίνηση, τηλεδιοίκηση, σταθμούς. Αυτή την εποχή ωριμάζει ο Φάκελος Μεγάλου Έργου για να εγκριθεί από τηn DG Regio. Εδώ έστω και οριακά μπορεί να προλάβουμε την ολοκλήρωση στο τέλος του 2023.
Για την εργολαβία όμως από το Ρίο μέχρι τον Άγιο Διονύσιο στο κέντρο της Πάτρας τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Εδώ έχει σχεδιαστεί μελετο-κατασκευή και πλήρη υπογειοποίηση σε μήκος που αγγίζει τα 5χλμ. Μάλιστα το έργο είχε εξαγγελθεί ότι θα δημοπρατηθεί στις αρχές του 2019. Το κόστος εδώ είναι 400εκατ.ευρώ και ενδέχεται να εκτοξευτεί περισσότερο, ενώ είναι αμφίβολο αν η ΕΕ χρηματοδοτήσει ένα τόσο μεγάλο ποσό για ένα τέτοιο έργο.
Χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα της ΕΡΓΟΣΕ αναφέρεται πως «ο προϋπολογισμός για την υλοποίηση του ανωτέρω σχεδιασμού είχε εκτιμηθεί σε 400 εκατ. €, ο οποίος όμως, λόγω των τεχνικών ιδιαιτεροτήτων του έργου (γειτνίαση με το παραλιακό μέτωπο κλπ.) ενδέχεται μέχρι και να διπλασιασθεί».
Πολλοί επιστήμονες έχουν εκφράσει στο παρελθόν την αντίθεση τους στην πλήρη υπογειοποίηση λόγω του υπεδάφους. Στην πραγματικότητα είναι επιχωματώσεις που έγιναν δεκαετίες πριν, για να δημιουργηθεί αστικό περιβάλλον. Το σαθρό υπέδαφος ενδέχεται να προκαλέσει μεγάλη οικονομική επιβάρυνση με πολλή μεγάλα τεχνικά έργα.
Αυτό όμως που είναι κρίσιμο είναι το σύγχρονο ηλεκτροκίνητο τρένο να φτάσει στην Πάτρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μέχρι το τέλος του 2023. Εδώ θα χρειαστεί όχι απλά να ληφθούν αποφάσεις αλλά και να εφαρμοστούν τάχιστα μιας και ο χρόνος πολύ απλά δεν φτάνει.
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΚΙΑΤΟ-ΡΙΟ
Αυτή την εποχή έχουμε τρεις εργολαβίες οι οποίες τρέχουν στη γραμμή από το Κιάτο μέχρι το Ρίο. Το πρώτο έργο, η εργολαβία-σκούπα από το Κιάτο μέχρι το Αίγιο είναι σε φάση δοκιμαστικών δρομολογίων και αναμένεται κάποια στιγμή το Φθινόπωρο να δοθεί σε εμπορική λειτουργία.
Η γραμμή διαθέτει διπλή γραμμή, νέους σταθμούς, όχι όμως και ηλεκτροκίνηση. Εδώ έχουμε σε εξέλιξη διαγωνισμό από πέρυσι για την εγκατάσταση ηλεκτροκίνησης και η σχετική σύμβαση εκτιμάται ότι θα υπογραφεί το επόμενο διάστημα.
Η δεύτερη εργολαβία έχει ξεκινήσει από τον Ιούνιο του 2013 (με αρχικό χρονοδιάγραμμα 36 μήνες) και αφορά έργα υποδομής στο τμήμα Αίγιο-Ψαθόπυργος. Σε αυτό το τμήμα συμπεριλαμβάνεται και η μεγάλη σιδηροδρομική σήραγγα Παναγοπούλας με μήκος 4,5χλμ. Η εργολαβία αυτή αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη του έτους.
Η τρίτη εργολαβία έχει ξεκινήσει από τον Αύγουστο του 2017 και έχει 36 μήνες διάρκεια (ολοκλήρωση 2020). Αφορά και πάλι έργα υποδομής στο τμήμα Ψαθόπυργος-Ρίο (μέχρι την περιοχή Μποζαϊτικα).
Πηγή: Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
